Wanneer je systeem op rood springt 🚦🧡
Er is zo’n moment waarop je lichaam niet meer fluistert maar gewoon keihard zegt:
“Tot hier. Niet verder.”
Niet met woorden.
Maar met:
• hoofdpijn die maar terug blijft komen
• een keel die dichtknijpt
• spieren die voelen alsof je een marathon hebt gelopen terwijl je alleen maar achter je laptop zat
Je leven dendert door: werk, kinderen, afspraken, sociaal gedoe.
En jij?
Jij sleept jezelf er tussendoor.
Tot je lijf besluit:
“Als jij geen pauze neemt, regel ik ’m wel.”
Dat is geen verraad van je lichaam.
Dat is pure loyaliteit.
Een laatste poging om je terug te halen naar jezelf.
⸻
Koffie als brandstof, thee als anker
Jarenlang was koffie misschien je trouwe collega:
“Even door, dan rust ik wel.”
Maar op de dag dat alles te veel is, voelt koffie niet meer fijn.
Dan is het je hartslag die opschiet,
je adem die hoger gaat zitten,
je hoofd dat nóg voller lijkt.
En dan ineens staat daar een kop thee.
Niks bijzonders, zou je denken.
Toch wordt die thee op zo’n dag iets anders:
• het warme gewicht in je handen
• de damp die langs je wangen strijkt
• de slok die je dwingt om… even… stil… te vallen
Geen grote ceremonie.
Geen uitgebreid ritueel.
Gewoon een klein, dagelijks anker dat mompelt:
“Wacht. Ho. Hoe is het eigenlijk écht met je?”
⸻
Het misverstand over “goed voor jezelf zorgen”
We hebben selfcare veranderd in een prestatielijst:
• meer bewegen
• gezonder eten
• meditatie-apps
• dankbaarheidsjournal
• extra cursussen “voor mezelf”
En voor je het weet is “ontspannen” een taak die je óók nog moet afvinken.
Maar goed voor jezelf zorgen is vaak véél eenvoudiger – en veel confronterender.
Het lijkt meer op:
• durven voelen dat je op bent
• toegeven dat je ergens geen ruimte meer voor hebt
• stoppen met jezelf het sterkste radertje van ieders leven te maken
Selfcare is niet:
“Hoe kan ik nog meer uit mezelf halen?”
Selfcare is:
“Hoe kan ik stoppen met mezelf steeds op te branden?”
⸻
Ziek thuis als ongevraagde spiegel
Je ligt op de bank.
Pyjamabroek. Dekentje. De wereld even teruggebracht tot drie plekken: bed, bank, badkamer.
En ineens hoor je dingen die je normaal wegdrukt met drukte:
• de stem die zegt: “Je stelt mensen teleur nu.”
• de gedachte: “Straks zien ze dat ze het ook zonder mij redden.”
• de angst: “Als ik nu stop, val ik straks buiten alles.”
Ziek zijn kan voelen als falen.
Maar heel vaak is het de enige manier waarop je systeem jou nog te pakken krijgt.
Want in al je mailtjes, vergaderingen, zorgmomenten en verplichtingen
was er geen gaatje meer waar je ziel ertussendoor kon glippen.
⸻
Leven zoals je het anderen gunt
Als coach praat ik vaak met vrouwen over:
grenzen, draagkracht, ruimte innemen, luisteren naar je lijf.
En ja, ook ik word dan uitgenodigd door het leven:
“Leef jij zelf ook wat je zo liefdevol doorgeeft?”
Goed voor mezelf zorgen is voor mij nu:
• een afspraak afzeggen zonder er drie nieuwe voor terug te plannen
• ‘nee’ zeggen en het ongemak daarvan er laten zijn
• mijn lichaam geloven, ook als mijn hoofd zegt: “Nog even door.”
En dat is precies wat ik ook met vrouwen doe in mijn sessies.
Niet nog harder hun best laten doen.
Maar zachter.
Eerlijker.
Dieper.
⸻
De échte vraag onder je klachten
Achter vermoeidheid, terugkerende ontstekingen, hoofdpijn of een onrustige adem
zit vaak één stille vraag:
“Mag ik mijn eigen grens serieus nemen?”
Ook als dat betekent:
• een collega teleurstellen
• een vriendin moeten afzeggen
• je kinderen een keer “nee, mama kan nu niet” moeten zeggen
• even uit de rol stappen van degene die het altijd wel fixt
Je lichaam heeft geen belang bij je perfecte imago.
Je lichaam wil maar één ding:
dat jij kán blijven leven, in plaats van alleen doorgaan.
Soms begint dat met zoiets kleins als:
• de laptop dichtklappen
• de wasmand laten wachten
• je telefoon in een andere kamer leggen
• en tien minuten lang alleen maar ademen met een warme mok in je handen
Niet spectaculair.
Wel levensveranderend.
⸻
Als je jezelf hierin herkent…
Misschien voel je bij het lezen:
“Dit ben ik. Dit is precies waar ik in zit.”
Een lijf dat afremt.
Een hoofd dat doordraait.
Een hart dat verlangt naar zachtheid, naar een andere manier van leven.
Dat is precies waar ik met vrouwen mee werk.
We kijken samen naar:
• hoe jij jezelf steeds als laatste op je lijst zet
• welke delen van jou keihard werken om alles draaiend te houden
• waar jouw lichaam al láng ‘genoeg’ zegt, maar jij nog ‘even door’ probeert
Niet vanuit oordeel.
Wel vanuit radicale eerlijkheid en veel mildheid.
Zodat selfcare geen luxe extraatje meer is,
maar een basisafspraak met jezelf:
“Ik laat mezelf niet meer over mijn grenzen heen lopen
om voor iedereen klaar te staan – behalve voor mij.”
⸻
Voor nu
Voor nu mag jij dit lezen als een kleine uitnodiging.
Misschien is het:
• één kop thee drinken zonder scrollen
• één afspraak minder inplannen komende week
• één keer eerlijk zeggen: “Ik trek het niet” in plaats van “Komt wel goed”
En als je voelt:
“Dit wil ik niet meer alleen uitzoeken, ik heb iemand nodig die met me meekijkt,”
dan ben je welkom.
Om samen te onderzoeken hoe jóuw manier van goed voor jezelf zorgen eruitziet.
Niet als nieuw project.
Maar als thuiskomen in jezelf. 🌿🫖
#zelfzorgvoordrukkevrouwen #selfcare #luisternaarjelijf #rustisookproductief #lijfalskompas #herstelisheilzaam #drukhoofdmoelijf #tijdvoorMij #mindenfit #innerlijkerust